Диалог на немецком с аудио «Liebe und danach»
Hanna: Minsch, Christa, wo moi, dat wi us na so vele Johren mal weer seht.
Christa: Finn ick ok.
Hanna: Un du hest di gaarnich ännert. Jümmer noch schier un glatt in’t Gesicht.
Christa: Oh Gott, sä Herr K., un wöer ganz bleek üm de Nääs.
Hanna: (lacht) Ach dissen Herrn Keuner vun Bertolt Brecht! Wat hett de us Koppien maakt in de School.
Schülerin: Mi ok. Ick wöer ok jümmer ganz bleek üm de Nääs.
Lehrer: Ole Tieden sünd nich jümmer schöne Tieden.
Schülerin: Es geht aber wieder um die Vergangenheit?
Lehrer: Mit twee Rappeljulen. De eene sä….
Schülerin: «sä»?
Lehrer: «sagte». Das ist eines der unregelmäßigen Tätigkeitswörter. Hier heißt es nich «se segg», sondern «se sä».
Schülerin: Und wahrscheinlich muss ich solche Wörter einzeln lernen.
Lehrer: Das bleibt ihnen nicht erspart, aber Sie bekommen eine Liste. Schülerin: Von den Rappeljulen.
Hanna: Segg mal, hest du egens noch mal annerseen upmööt ut use Klass?
Christa: Tööv! Doch, vör’n half Johr sowat. Den Hans-Gerd. Weetst noch, de seet jümmer in de erste Reeg, dissen Klookschieter.
Hanna: Un, is he nu hooch rutkamen?
Christa: Glööv ick nich. Anners harr he mi dat wiß vertellt. Aber ‘n Buuk hett he kregen un all’n bannigen Maanschien up’n Kopp.
Hanna: ‘n Bild vun Keerl weer he jo nienich. ‘n Spittel — un denn disse Büxen. Wi domaals all all in Jeans un he leep jümmer in siene Bögelfoolnbüx rüm.
Christa: Ganz anners as Jürgen. Kannst di noch up den besinnen? De jachter doch achter all Deerns her, de he faatkriegen kunn.
Hanna: (schwärmt): Mit Jeans un wunnerbaar lang Haar.
Christa: Hans-Gerd hett mi vertellt, de is nu Regisseur bi’t Goethe-Theater. Villicht knippt he daar nu de Deerns up de Bühn in’n Achtersten.
Hanna: Meenst dat?
Christa: De hett doch nienich wat anbrennen laten.
Hanna: Herr Ober, noch twee Koffie un twee Klütenkööm. Segg eens, Christa, hest du denn na de School foorts dat Studeern anfungen? Dat wullst du doch.
Christa: Nee, dat is allens anners lopen. Negen Maand na’t Abi keem all mienen Öllsten.
Hanna: Wat? Dat heff ick nich weten. Negen Maand…., nu segg bloots, dat is up use Abifier passeert?
Christa: Tja, woans schall ick dat seggen….
Hanna: Un de Kerl…. ick meen de Mann, dien Mann?
Christa: Mien Mann, dat ist Werner Hansen.
Hanna: Hansen….. Werner? Den Werner Hansen? Usen Engelschmester?
Christa: Tja.
Hanna: Daar heff ick jo nix vun spitz kregen domaals, dat du un dissen ollen…… Tschülligung.
Christa: Wat mit ‘nanner harrn, meenst du? Kunnst du ok gaarnich. Vörher weer daar ok nix.
Hanna: Un denn so up’n Stutz? Un hüüt?
Christa: Hebbt wi veer Kinner un sünd best tofreden.
Hanna: Meinzeit Christa. Du hest dat jo fuustdick achter de Ohren. Dat mutt ick erst maal verdauen.
Schülerin: Un se kunn dat nich marken?
Lehrer: Kunn se woll nich. Aber Se hebbt dat markt. „Kunn“ ist ein weiteres unregelmäßiges Tätigkeitswörter in der Vergangenheit.
Schülerin: Un schall ick mi noch mehr marken?
Lehrer: Jo, wenn de Koffietanten snackt.
Christa: Denn vertell doch vun di. Woans is di dat gahn?
Hanna: Och, jümmer liekut un bargup: studeert, twee Johr in Amerika leevt, denn Schoolmestersche worrn un vör teihn Johr Rektorin an de School. Un nu….
Christa: Wat nu?
Hanna: Nu is bi mi wat ünnerwegens.
Christa: Wat, mit 45?
Hanna: As dat Leven so speelt.
Christa: Un de Kerl…, de Mann, ick meen dien Mann?
Hanna: Jürgen.
Christa: Den Schörtenjäger!!
©radiobremen
продолжить с диалогами продвинутого уровня
перейти к диалогам уровня выше среднего
перейти к диалогам среднего уровня
перейти к диалогам начального уровня